Grzybica skóry stóp

Grzybica skóry stopy należy do jednych z najbardziej pospolitych chorób stóp, której najbardziej charakterystyczną cechą jest łatwość z jaką możemy zarazić się nią. Do zakażenia dochodzi zazwyczaj, gdy boso spacerujemy sobie na basenie, w saunie, w fintess klubie, czy na siłowni. Warto również zachować wszelkie środki ostrożności w hotelach i innych miejscach noclegowych. Jeśli zaatakuje jednego domownika – wiec, że pozostali muszą mieć się na baczności. Grzyby roznoszą się za pośrednictwem pilnika do paznokci, myjki, ręcznika czy obuwia stosowanego przez nosiciela. Najlepszym sposobem na walkę z grzybicą stóp jest zminimalizowanie ryzyka zakażenia.

Objawy grzybicy stóp widoczne są na pierwszy rzut oka w postaci wędrujących zmian skórnych. Najczęstszy przebieg odzwierciedla poniższy schemat postępowania choroby:

• w pierwszej kolejności powstają zauważalne zmiany pomiędzy piątym, a czwartym palcem stopy,
• następnie rozszerza się to na przestrzeń między czwartym a trzecim, gdzie grzybica rozwija się najlepiej,
• nim się e, chorobo zajęła już wszystkie przestrzenie międzypalcowe oraz rozszerzyła swój zasięg o grzbiet i podeszwę stopy.

Zainfekowana skóra nabiera charakterystycznej, pomarszczonej faktury o białawym kolorze i wilgotnej  powierzchni. Zaczynają powstawać pęknięcia, swędzące zaczerwienienia, a miejscami powstają ropne pęcherze, z których wydobywa się nieprzyjemna woń. W tej fazie rozwoju grzybicy na boki i wierzch stóp mogą również rozprzestrzeniać się suche płatki.

Szczególnie narażone na zakażenie są osoby przyjmujące antybiotyki i leki hormonalne, oraz wszyscy z obniżonym poziomem odporności, np. cierpiący na AIDS, cukrzycę,  choroby układowe związane z immunoagresją oraz ludzie starsi i kobiety w ciąży.

W początkowej fazie rozwoju choroby, pokonać ją możemy domowymi metodami, stosując miejscowe leki lub maści bez recepty. Kluczowe jednak jest, aby po zauważeniu pierwszych niepokojących zmian, nie zwlekać i podjąć szybkie oraz zdecydowane działania. Podejmując samodzielną terapię, należy pamiętać o kilku podstawowych zasadach:

• dokładnie myjemy i suszymy stopy, zwłaszcza między palcami (papierowy ręcznik będzie dobrym rozwiązaniem, gdyż ma większą chłonność, a ponadto minimalizujemy ryzyko, że ktoś z domowników przez przypadek użyje naszego ręcznika),
• cienką warstwę maści nakładamy na suche miejsca,
• dokładnie myjemy ręce ciepłą wodą i mydłem,
• używając tradycyjnego ręcznika, pamiętamy, aby często prać go i prasować gorącym żelazkiem,
• nie doprowadzamy do korzystania z tego samego ręcznika przez innych członków rodziny,
• chodzimy cały czas w skarpetkach (najlepiej bawełnianych, w których skóra oddycha), aby nie rozsiewać grzybów po domu,
• w razie możliwości nosimy przewiewne obuwie.

Kuracja taka trwać może do 14 dni, w trakcie których powinny całkowicie ustąpić zmiany chorobowe.

Jeśli jednak grzybica nie daje za wygraną lub przybrała znacznie bardziej zaawansowaną formę, nie obędzie się bez wizyty u specjalisty (podologa lub dermatologa). Wówczas leki stosowane zewnętrznie wsparte mogą być leczeniem doustnym, trwającym od 4 do 6 tygodni. W ciężki przypadkach konieczne będzie wykonanie mykogramu, czyli weryfikacji jaki gatunek grzyba zaatakował skórę stopy.

Do przeprowadzenia prawidłowej dezynfekcji obuwia, po chorobie grzybicznej, należy się odpowiednio przygotować. Niezbędne nam do tego celu będzie:

• 10% Formaliny
• płatki kosmetyczne lub wata
• korki duże po wodzie mineralnej lub coś podobnego
• rękawice diagnostyczne
• worki foliowe duże

Nakładamy rękawiczki. Do korków wkładamy płatki kosmetyczne i zakrapiamy je 10% formaliną. Następnie korki wkładamy do butów, które zamykamy szczelnie w worki i pozostawiamy na 48h w ciepłym miejscu. Po upływie tego czasu buty wietrzymy, najlepiej w przewiewnym miejscu, przez następne 48h . Skarpety i inne rzeczy wymagające dezynfekcji, pierzemy i suszymy dwukrotnie.